“ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: ΚΙΝΗΤΗ…ΑΚΙΝΗΣΙΑ” Κριτήριο Αξιολόγησης με Απαντήσεις

 Κείμενο 1 

Η ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΟΥ

Ο εθισμός στα κινητά μας έχει γίνει πολύ επικίνδυνος και μοιάζει όλο και περισσότερο με επιδημία. Οι εικόνες που βλέπουμε γύρω μας «φωνάζουν» ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά. Σκηνή πρώτη. Ένας πατέρας κάθεται με τα παιδιά του στο σαλόνι ενός πλοίου και προσπαθεί να τους… μιλήσει. Εκείνα είναι κολλημένα στο κινητό τους με μανία και μετά αρχίζει η μάχη. Τους τα παίρνει και τα βάζει σε μια τσάντα. Εκείνα κάνουν ότι κοινωνικοποιούνται για λίγο και μετά χώνουν το χέρι τους μέσα στην τσάντα για να βρουν το κινητό. Η μάχη συνεχίζεται μέχρι το πλοίο να φτάσει στον προορισμό του, με τον δόλιο πατέρα να κοιτάζει με απελπισία τους συνεπιβάτες του, οι οποίοι του γνέφουν συγκαταβατικά για να δείξουν πως συμμερίζονται το πρόβλημα.

Σκηνή δεύτερη, που είμαι βέβαιος ότι έχετε αντικρίσει άπειρες φορές. Οδηγοί που έχουν το κινητό μπροστά τους και είτε παρακολουθούν κάτι είτε μιλούν, κρατώντας το στο χέρι καθώς οδηγούν σε κάποιο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Ενίοτε θα συναντήσετε, βέβαια, και οδηγό μηχανής να κάνει το ίδιο ή και, το καλύτερο, οδηγό δημόσιου λεωφορείου.[…]

Όλες αυτές οι σκηνές εδραιώνουν την εικόνα μιας πολύ ανησυχητικής επιδημίας, η οποία επηρεάζει πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας. Αλλά και όλες τις ηλικίες. Είναι σαφές ότι τα παιδιά εθίζονται από νωρίς στη χρήση του κινητού. Χάνουν την ικανότητα της κοινωνικοποίησης· η κρίση τους, τα κοινωνικά τους ρεφλέξ αλλοιώνονται θεαματικά. […]

Το πρόβλημα όμως είναι βαθύτερο· έχει αλλάξει το τι νιώθουμε και το τι και πώς σκεπτόμαστε. Μπερδεύουν, για παράδειγμα, πολλοί τη συνεχή ενημέρωση με το εθιστικό σκρολάρισμα στο κινητό, που το μόνο που κάνει είναι αρχικά να μας αποβλακώνει και στη συνέχεια να μας οδηγεί στην ενημερωτική υπερκόπωση, στην απέχθεια κάθε βουλιμικού καταναλωτή «ειδήσεων» την ώρα που καταλαβαίνει πόση άχρηστη πληροφορία και πόσα σκουπίδια έχει καταναλώσει.

Υπάρχουν, βέβαια, κι εκείνοι που ζουν αποκλειστικά στον μικρόκοσμο που κρύβει το κινητό τους μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Νιώθουν εκεί συχνά ότι είναι το κέντρο του κόσμου ή ότι δεν είναι οι μόνοι με κάποιες ακραίες απόψεις. Μπορώ να φανταστώ τη μοναξιά που δημιουργεί αυτή η ψευδαίσθηση της συλλογικότητας χωρίς αντίκρισμα.

Καθώς τα γράφω αυτά, δεν θέλω να κρύψω και τη δική μου μάχη με τον εθισμό του κινητού. Δύσκολη υπόθεση. Αν και τεχνολογικά δεινόσαυρος, βρήκα πώς μπορείς να βάλεις κόφτη στο πόσες ώρες είσαι στο Διαδίκτυο. Μόλις πέρασα το όριο, βρήκα και πώς δίνεις παράταση στον εαυτό σου. Είπαμε, εθισμός κανονικός.

Οθόνες και εφηβεία: Πώς τα κινητά «χάλασαν» τους εγκεφάλους των παιδιών

Με το κινητό στο χέρι είναι οι νέοι και δεν το αποχωρίζονται ούτε στις αίθουσες του σχολείου και του πανεπιστημίου. Ακόμη και εν ώρα μαθήματος δεν διστάζουν να ανταλλάσσουν μηνύματα, να ασχολούνται με social media, να ακούν μουσική και να μην ασχολούνται με τον πραγματικό κόσμο.

Η αλλαγή από τα αναλογικά τηλέφωνα, όπως αναφέρει η Independent, με τα κουμπιά και χωρίς πρόσβαση στο Διαδίκτυο, στα smartphones σε συνδυασμό με την πανδημία και τους εγκλεισμούς έχει σαν αποτέλεσμα των 46% των νέων να δηλώνουν ότι είναι σχεδόν συνεχώς συνδεδεμένοι στο διαδίκτυο. Μάλιστα το 97% των παιδιών έχουν τηλέφωνο τελευταίας τεχνολογίας μέχρι την ηλικία των 12 ετών σύμφωνα με την Ofcom.

Τον Φεβρουάριο υπουργοί στην Αγγλία έκαναν γνωστή την πρόθεσή τους να απαγορευθούν τα κινητά στα σχολεία με την υπουργό Παιδείας Τζίλιαν Κίγκαν να κάνει λόγο για «ψηφιακούς δαίμονες».

Ο λόγος είναι ότι τα παιδιά δεν προσέχουν στην τάξη ενώ υπάρχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία σύμφωνα με το βιβλίο «Η αγχώδης γενιά» του κοινωνικού ψυχολόγου Τζόναθαν Χάιντ. Σε αυτό, μεταξύ άλλων, αναφέρει ότι η έκρηξη του χρόνου που δαπανά κανείς online συμπίπτει με ανησυχητική αύξηση των περιστατικών ψυχικής υγείας παγκοσμίως. Όπως αναφέρει σχεδόν 40% των έφηβων κοριτσιών που δαπανούν πάνω από πέντε ώρες στα social media ημερησίως έχουν διαγνωστεί με κλινική κατάθλιψη.

[…] Το φαινόμενο δεν είναι μόνο αμερικανικό αλλά παγκόσμιο. Υπάρχουν τέσσερις θεμελιώδεις «βλάβες» που προκαλούνται από τη νέα «παιδική ηλικία που βασίζεται στο τηλέφωνο», όπως υποστηρίζει ο Χάιντ: κοινωνική στέρηση, στέρηση ύπνου, κατακερματισμός της προσοχής και εθισμός.

Οι έφηβοι που περνούν περισσότερο χρόνο δια ζώσης με τους συνομηλίκους τους έχουν καλύτερη ψυχική υγεία, σύμφωνα με έρευνες, ενώ όσοι περνούν περισσότερο χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πιο πιθανό να υποφέρουν από κατάθλιψη και άγχος.

Αλλά το ποσοστό των 17-18χρονων στις ΗΠΑ που δήλωσαν ότι κάνουν παρέα με τους φίλους τους «σχεδόν κάθε μέρα» μειώθηκε δραματικά από το 2009 και μετά. Ο χρόνος που δαπανάται για την αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους στο διαδίκτυο έχει αντικαταστήσει την πραγματική ζωή – και η ψυχική υγεία των εφήβων έχει πάρει μια αντίστοιχη βουτιά.

«Κινητή… ακινησία», Ισιδώρα Μάλαμα

Τι κι αν το λέτε «κινητό»;
Φέρνει ακινησία.
Σε γνώσεις, συναισθήματα,
μεγάλη αμνησία.
Ακινησία στη ζωή,
στη βούληση, στο χάδι.
Ακινησία στο φιλί,
στο φυσικό ψεγάδι.
Γεμάτο φως είναι μπροστά,
μα πίσω βλέπεις βράδυ.
Ακινησία σε όλα αυτά
που δείχνουν πως κινούνται.
Ακινησία σε όσους δα
ευκίνητοι θεωρούνται.

Η μόνη κίνηση θαρρώ
ευθύγραμμη πως μοιάζει
σε δρόμο αδιέξοδο
εκεί που δεν χαράζει

 ΘΕΜΑΤΑ

 ΘΕΜΑ Α 

Α1. α) Να αποδοθούν συνοπτικά (90-100 λέξεις) οι 5 τελευταίες παράγραφοι του Κειμένου 2 («Τον Φεβρουάριο… μια αντίστοιχη βουτιά»).
Εναλλακτικά:
β) Σε ποιες σκέψεις οδηγούν τον συντάκτη του Κειμένου 1 οι καθημερινές σκηνές υπερχρήσης του κινητού που εκτυλίσσονται μπροστά του; Να τις αποδώσετε σε 80- 90 περίπου λέξεις.
γ) Ποιες συνέπειες από την εντατική χρήση κινητού στη ζωή των νέων επισημαίνει η συντάκτρια του Κειμένου 2; Να απαντήσετε συνοπτικά σε 100-110 περίπου λέξεις.

 ΘΕΜΑ Β 

Β1. Να επιλέξετε τη σωστή απάντηση στις περιόδους που ακολουθούν, αναφορικά με τα κείμενα από τα οποία αντλούνται κάθε φορά.

 

Β2. α. Να εντοπίσετε τόσο στο Κείμενο 1 όσο και στο Κείμενο 2 μία παράγραφο που να αναπτύσσεται με αίτιο-αποτέλεσμα. Να αιτιολογήσετε τις θέσεις σας και να εξηγήσετε αυτήν την επιλογή από τη σκοπιά των συντακτών τους (μονάδες 8).
β. Πρόθεση του συντάκτη του Κειμένου 1 είναι να προβληματίσει ενώ της συντάκτριας του Κειμένου 2 κυρίως να πληροφορήσει. Να επιβεβαιώσετε αυτούς τους ισχυρισμούς, επικαλούμενοι/ες σε κάθε περίπτωση από μία γλωσσική επιλογή, εστιάζοντας στην τέταρτη παράγραφο του εκάστοτε κειμένου (μονάδες 4). Να κατατάξετε το ένα από τα δύο κείμενα στα άρθρα γνώμης και να αιτιολογήσετε την επιλογή σας (μονάδες 3).

 Μονάδες 15 

Β3. Στο Κείμενο 1 επικρατεί κάποτε ένας έντονα βιωματικός χαρακτήρας. Να εντοπίσετε δύο σχετικά σημεία και να επισημάνετε τα χαρακτηριστικά (ένα κάθε
φορά), με τα οποία επιτυγχάνεται ο τόνος αυτός. Φροντίστε τα χαρακτηριστικά που θα επιλέξετε να μην ταυτίζονται.

 Μονάδες 10 

 ΘΕΜΑ Γ 

Γ.1. Ποια είναι η «ακινησία» στην οποία οδηγεί η χρήση του κινητού τηλεφώνου σύμφωνα με το Κείμενο 3; Συμφωνείτε με τη θέση του ποιητικού υποκειμένου; Να απαντήσετε σε 150-200 λέξεις.

 ΘΕΜΑ Δ 

Δ.1. Ως εκπρόσωπος του σχολείου σας, συμμετέχετε σε Ημερίδα οργανωμένη από τον Δήμο σας, με θέμα «Κινητό Τηλέφωνο: Εξέλιξη ή ακινησία;». Στην εισήγησή σας αναφέρεστε σε φαινόμενα που αποδεικνύουν τον εθισμό των νέων στο κινητό τηλέφωνο κι επιχειρείτε να προβληματίσετε το κοινό, με αναφορές στις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτή η εμμονή. Να αξιοποιήσετε στοιχεία που εμπεριέχονται στα κείμενα. (350-400 λέξεις)

 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 

 ΘΕΜΑ Α 

Α1. α. Στο απόσπασμα καταγράφονται οι διαπλανητικές επιπτώσεις του κινητού στους νέους. Στην Αγγλία δρομολογείται η απαγόρευση των κινητών στα σχολεία, γιατί, σύμφωνα με τον Χάιντ, τα παιδιά αδυνατούν να συγκεντρωθούν και πλήττονται ψυχικά. Ο ίδιος ταυτίζει την αυξημένη χρήση του κινητού με την επιδείνωση της ψυχικής υγείας και με καταθλιπτικές νόσους στα κορίτσια. Το πρόβλημα είναι πλανητικό και προκαλεί στη γενιά του κινητού απομόνωση, αυπνίες, αδυναμία συγκέντρωσης κι εθισμό. Η διά ζώσης επαφή χαρίζει ψυχική ισορροπία σε αντίθεση με την επαφή στα ΜΚΔ. Ωστόσο, οι έφηβοι φαίνεται να μειώνουν τις διαπροσωπικές επαφές και να καταρρέουν συναισθηματικά.
β. Στο κείμενο καταγράφονται οι σκέψεις που γεννούν στον συντάκτη καθημερινές σκηνές υπερχρήσης του κινητού. Καταρχάς, επιβεβαιώνεται η επιδημική τάση του φαινομένου, που επηρεάζει τα πάντα και τους πάντες. Προφανώς, ο εθισμός ξεκινά από την παιδική ηλικία, πλήττοντας την κοινωνικότητα του ατόμου. Ωστόσο, επικινδυνότερο είναι το ότι άλλαξε ο τρόπος σκέψης και συναίσθησης, προκλήθηκε σύγχυση σχετικά με την ενημέρωση και, τελικά, αποστροφή για αυτήν. Ασφαλώς, κάποιοι επιβεβαιώνονται μέσω της ψηφιακής τους εικόνας, με απότοκο όμως να νοιώθουν μόνοι. Τέλος, ο συντάκτης αποδέχεται και ο ίδιος ότι νικήθηκε από τον εθισμό.
γ. Στο κείμενο αναφέρονται οι επιπτώσεις της υπερχρήσης του κινητού στους νέους. Αρχικά, καθίσταται προέκταση του χεριού τους ακόμη και σε ώρα μαθήματος, αποσπώντας την προσοχή τους. Η εξάπλωση των έξυπνων τηλέφωνων και ο εγκλεισμός λόγω του ιού πυροδότησε τη μόνιμη σύνδεση στον παγκόσμιο ιστό. Επιπλέον, η απαγόρευσή τους από τα σχολεία οφείλεται και στις συνέπειές τους στην ψυχική υγεία, αφού σύμφωνα με τον Χάιντ, η χρήση του συνδέεται με ψυχικές βλάβες και με ενδείξεις κατάθλιψης στα κορίτσια. Ο ίδιος επισημαίνει την απομόνωση, την αυπνία, την αδυναμία προσήλωσης και τον εθισμό ως βασικές επιπτώσεις. Έρευνες, προσθέτουν στα αποτελέσματα και το άγχος. Παρά τις συνέπειες αυτές, οι έφηβοι μειώνουν τη συναναστροφή με φίλους.

Β2. α. Κείμενο 1: 3η παράγραφος: «Όλες αυτές οι σκηνές εδραιώνουν… τα κοινωνικά τους ρεφλέξ αλλοιώνονται θεαματικά». Στην παράγραφο αυτή είναι εμφανής ο τρόπος ανάπτυξης με αίτιο-αποτέλεσμα, καθώς καταγράφονται τα αποτελέσματα της πανδημικής εξάπλωσης της υπερχρήσης του κινητού. Αναφέρονται ως αποτελέσματα η επίδραση σε όλους τους τομείς και σε όλες τις ηλικίες, η αδυναμία κοινωνικοποίησης και κρίσης. Χαρακτηριστική λέξη είναι η λέξη «επηρεάζει», όπως και τα ρήματα «εθίζονται, χάνουν, αλλοιώνονται». Μέσω αυτής της μεθόδου ο συντάκτης επιχειρεί να σκιαγραφήσει τον αντίκτυπο της εξάρτησης από το κινητό και να προβληματίσει τον αναγνώστη. Κείμενο 2: 2η παράγραφος: «Η αλλαγή από τα αναλογικά τηλέφωνα… σύμφωνα
με την Ofcom». Στην παράγραφο αυτή επισημαίνονται οι αιτίες που οδήγησαν στη συνεχή σύνδεση των νέων στο διαδίκτυο, που είναι η μετάβαση στα smartphones και οι εγκλεισμοί λόγω πανδημίας. Χαρακτηριστική είναι η φράση «έχει σαν αποτέλεσμα». Με τη μέθοδο αυτή η συντάκτρια επιχειρηματολογεί σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο το διαδίκτυο εγκαθιδρύθηκε στη ζωή των νέων. Η παράθεση του ποσοστού των παιδιών που έχουν τηλέφωνο τελευταίας τεχνολογίας προβάλλεται ως ένα ακόμη αποτέλεσμα αυτής της υπερχρήσης, μέσω του οποίου η συντάκτρια προβληματίζει τον αναγνώστη.

β. Πρόθεση του συντάκτη του Κειμένου 1 είναι να προβληματίσει. Αυτό το επιτυγχάνει στην 4η παράγραφο μέσω της χρήσης συναισθηματικά φορτισμένου λεξιλογίου («αποβλακώνει, ενημερωτική υπερκόπωση, απέχθεια κάθε βουλιμικού, άχρηστη πληροφορία, σκουπίδια»), μέσω του οποίου μοιράζεται τα προσωπικά του συναισθήματα και την απογοήτευσή του για τον τρόπο με τον οποίο το άτομο απομακρύνεται λόγω του κινητού από την υγιή πληροφόρηση.
Πρόθεση της συντάκτριας του Κειμένου 2 είναι να πληροφορήσει σχετικά με τις ψυχικές επιπτώσεις της υπερχρήσης κινητού τηλεφώνου. Η γλωσσική επιλογή που εξυπηρετεί αυτήν την πρόθεση είναι η χρήση αναφορικής λειτουργίας της γλώσσας, μέσω της οποίας το θέμα προσεγγίζεται ρεαλιστικά, με έμφαση στην πληροφορία. Οι λέξεις χρησιμοποιούνται με την κυριολεκτική τους σημασία κι έτσι ο λόγος αποκτά ακρίβεια και σαφήνεια, αναδεικνύοντας τη σοβαρότητα του θέματος. Στα άρθρα γνώμης θα κατατάσσαμε το Κείμενο 1, καθώς εμπεριέχει απόψεις και υποκειμενικά σχόλια του συντάκτη, σκηνές που έχει δει ο ίδιος και τις μοιράζεται με τους αναγνώστες του και προσωπικές εξομολογήσεις. Χαρακτηριστική είναι και η χρήση του α΄ ενικού ρηματικού προσώπου σε κάποια σημεία, που αποδίδει έντονα το υποκειμενικό στοιχείο και τον προσωπικό τόνο («Μπορώ να φανταστώ τη μοναξιά που δημιουργεί αυτή η ψευδαίσθηση της συλλογικότητας χωρίς αντίκρισμα»).

Β3. Το Κείμενο 2 έχει έντονα βιωματικό χαρακτήρα σε κάποια σημεία. Ένα πρώτο σημείο είναι αυτό στο οποίο παρουσιάζεται η σκηνή, κατά την οποία ο συντάκτης παρακολουθεί τον πατέρα να προσπαθεί να πάρει τα κινητά από τα παιδιά του κατά το ταξίδι τους στο πλοίο («Ένας πατέρας κάθεται με τα παιδιά… πως συμμερίζονται το πρόβλημα). Το χαρακτηριστικό που προσδίδει βιωματικό χαρακτήρα είναι η κινηματογραφική αφήγηση από έναν παρατηρητή αφηγητή, που παρουσιάζει με κάθε λεπτομέρεια ό,τι συμβαίνει, καταβυθιζόμενος στα μύχια της ψυχής των «ηρώων» του και μεταφέροντας κινήσεις, εκφράσεις και συναισθήματα με φωτογραφική ακρίβεια στον αναγνώστη. Ο αναγνώστης ουσιαστικά βλέπει με τα μάτια του συντάκτηαφηγητή κι ακούει με τα αυτιά του.

Ένα άλλο σημείο στο οποίο ο τόνος καθίσταται βιωματικός είναι το σημείο όπου ο συντάκτης εκμυστηρεύεται την προσωπική του αδυναμία να υπερνικήσει τον εθισμό του στο κινητό («Αν και τεχνολογικά δεινόσαυρος, βρήκα πώς μπορείς να βάλεις κόφτη στο πόσες ώρες είσαι στο Διαδίκτυο. Μόλις πέρασα το όριο, βρήκα και πώς δίνεις παράταση στον εαυτό σου»). Το χαρακτηριστικό που συμβάλει στη διαμόρφωση βιωματικού χαρακτήρα είναι η χρήση του α΄ ενικού ρηματικού προσώπου («βρήκα, πέρασα, βρήκα»), μέσω του οποίου ο συντάκτης ουσιαστικά εξομολογείται στον αναγνώστη ότι -παρά τις βεβαιότητές του για τις ψυχικές συνέπειες του κινητούβιώνει και ο ίδιος την εξάρτηση, και καθιστά το ύφος άμεσο και οικείο

 ΘΕΜΑ Γ 

Γ1. . Στο ποίημα καταγράφεται η «ακινησία» που επιφέρει το κινητό τηλέφωνο στη ζωή του ατόμου. Κι αυτή δεν είναι μονοδιάστατη αλλά καλύπτει ένα μεγάλο εύρος της ανθρώπινης ζωής. Καταρχάς, το οξύμωρο σχήμα που θέλει το κινητό να οδηγεί στην ακινησία («Τι κι αν το λέτε… ακινησία») αποτελεί τον τρόπο για να δηλωθεί η ψευδεπίγραφη ζωντάνια που χαρίζει «σε όσους δα/ ευκίνητοι θεωρούνται». Γιατί, παρά την ονομασία του, αποτελματώνει το άτομο τόσο σε γνωστικό όσο και σε συναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο, γεγονός που αισθητοποιεί με ασθματική γοργότητα το ασύνδετο σχήμα «γνώσεις, συναισθήματα… στη ζωή, στη βούληση, στο χάδι». Παρά τον λαμπερό κόσμο με τον οποίο προσελκύει, το αποτέλεσμα της συμμετοχής σε αυτόν είναι μια ζωή άδεια και ανούσια, όμοια με το σκοτάδι, την οποία με γλαφυρότητα αποδίδει η μεταφορά «γεμάτο φως είναι μπροστά/ μα πίσω βλέπεις βράδυ». Τέλος, η ακινησία αφορά μια ζωή η οποία δεν μπορεί να έχει κάποια αισιόδοξη έκβαση, παρά μόνο παραμονή στις ψευδαισθήσεις («Η μόνη κίνηση θαρρώ… προς το
βαθύ σκοτάδι»).

Προσωπικά συμφωνώ ότι το κινητό τηλέφωνο προσφέρει μια ζωή σε έναν απατηλό κόσμο και αποπροσανατολίζει από το κυνήγι προσωπικών στόχων και τη δημιουργία ουσιαστικών σχέσεων. Ωστόσο, από τη στιγμή που έχει εγκαθιδρυθεί στη ζωή μας, μοναδική λύση είναι η οριοθετημένη χρήση του, έτσι ώστε να μη γίνουμε υποχείριά του.

Δ.1.
Αγαπητό κοινό,
Η σημερινή Ημερίδα αφορά ένα θέμα κομβικό για τη ζωή και την εξέλιξη όλων μας· την επίδραση του κινητού τηλεφώνου στην υγεία και την κοινωνικότητά μας. Αυτό που θα απασχολήσει τη δική μου εισήγηση είναι τόσο η έκταση που έχει λάβει το φαινόμενο όσο και η ανησυχητική του επίδραση στον κόσμο των νέων. Καταρχάς, μια ματιά γύρω μας αποδεικνύει ότι ο εθισμός στο κινητό τηλέφωνο συνιστά ένα εγκαθιδρυμένο πλέον προσωπικό και κοινωνικό πρόβλημα.

Πόσοι από εμάς δεν έχουμε παρατηρήσει παρέες νέων που έχουν βρεθεί για να διασκεδάσουν, να προτιμούν να περνούν τον χρόνο τους απορροφημένοι στο κινητό τους, ενώ μοναδικός λόγος για επαφή να είναι η συζήτηση για κάτι που παρακολούθησε κανείς στη μικρή του οθόνη; Παράλληλα, στο πλαίσιο του οικογενειακού μας βίου είναι σύνηθες φαινόμενο τα μέλη της οικογένειας να απομονώνονται με το κινητό τους για ατέλειωτες ώρες, χωρίς να συζητούν για πράγματα που τους απασχολούν ή να προβαίνουν σε κοινές δραστηριότητες. Τέλος, ακόμη και στον χώρο του σχολείου, όπου τα παιδιά έπρεπε να είναι προσηλωμένα στη μάθηση, δεν είναι λίγες οι φορές που στρέφονται στο κινητό τους -ακόμη και κατά τη διάρκεια του μαθήματος-, αποζητώντας διέξοδο στον δικό τους κόσμο. Γενικότερα, η καθημερινότητά μας κατακλύζεται από ανθρώπους για τους οποίους τα κινητά αποτελούν τη μόνιμη προέκταση των χεριών τους και με τα οποία τις περισσότερες φορές βρίσκονται σε μόνιμη σύνδεση.

Αναμφίβολα, αγαπητοί φίλοι, μια τέτοια απομονωτική, ατομική και κάποτε ατομικιστική δραστηριότητα δεν μπορεί παρά να υπονομεύει την υγεία του ανθρώπου. Καταρχάς, οι άνθρωποι είμαστε από τη φύση μας κοινωνικοί και η επίφαση κοινωνικότητας που μας προσφέρει το κινητό τηλέφωνο μεταφράζεται στη συνέχεια σε αίσθημα κατάθλιψης. Γιατί είναι σαφές ότι παρά τους άπειρους ψηφιακούς φίλους, στην πραγματική ζωή ο καθένας μένει συχνά μόνος, χάνοντας, ταυτόχρονα, τις κοινωνικές του δεξιότητες. Ή σε μια άλλη περίπτωση δημιουργεί έναν κόσμο στον οποίο θεωρεί ότι είναι το επίκεντρο, έναν πλασματικό κόσμο, όπου η αλήθεια συγχέεται με το ψέμα και η διάκρισή τους είναι κάποτε ανέφικτη.

Μία άλλη ψυχικής φύσης συνέπεια αφορά την ανάγκη των ατόμων να παρακολουθούν τη ζωή των άλλων ή να αποβλέπουν στο να γίνονται αντικείμενο παρακολούθησης. Στην πρώτη περίπτωση εύλογη εξέλιξη είναι η σύγκρισή μας με τους άλλους και η πρόκληση αισθήματος μειονεξίας για όσα δεν μπορούμε να αποκτήσουμε. Στη δεύτερη περίπτωση εκτός από τον ναρκισσισμό, από τον οποίο κατακλύζεται το άτομο, εκτίθεται και η ιδιωτική του ζωή, γεγονός που μελλοντικά θα επιφέρει πλήθος ψυχικών προβλημάτων.

Αγαπητοί ακροατές,

Ολοκληρώνοντας την εισήγησή μου, θα ήθελα να επιμείνω στο τραύμα που ο εθισμός στο κινητό τηλέφωνο επιφέρει στην ψυχική και, κατά συνέπεια, στην κοινωνική μας ζωή. Εύχομαι η Ημερίδα αυτή -με τη συνδρομή όλων των εισηγητών- να μας αφήσει γόνιμους προβληματισμούς, που θα αποτελέσουν ένα πρώτο βήμα για τον επαναπροσδιορισμό των αναγκών και των στόχων μας, στο πλαίσιο των οποίων το κινητό τηλέφωνο θα είναι ένα βοηθητικό εργαλείο και όχι αυτοσκοπός.